...Δεν είμαι σίγουρη αν έχει φτάσει ακόμα η ώρα για απολογισμούς, αν τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει (ελπίζω όχι), αλλά δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω, πόσο ήρεμα επιστρέφει κανείς στην καθημερινότητά του μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Θα ήλπιζε κανείς, ότι θα έμενε τουλάχιστον ένας απόηχος, πέρα από το "ελεύθερο" που έχουν πάρει οι αναρχικοί να διοργανώνουν εκδηλώσεις στην Πανεπιστημίου χωρίς να γυρνάνε πολλά βλέμματα...Δεν ξέρω αν είναι ίδιον των σύγχρονων διαδηλώσεων να πεθαίνουν τραγουδώντας, πάντως, αν δεν ξεχάσαμε ήδη, τουλάχιστον έτσι δείχνουμε.
..Κάποιοι παραλλήλισαν τα γεγονότα με το Μάη του '68. Άδικα κατά τη γνώμη μου, ίσως και άτοπα, γιατί οι διαδηλώσεις της ΑΔΕΔΥ δε νομίζω ότι συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με τις απεργίες στα εργοστάσια της Renault...Μόνο στην αποχή και το συντηρητισμό των κομμουνιστικών κομμάτων ίσως βρει κανείς κοινές πορείες. Πέρα από αυτό, δεν θέλω να πιστεύω ότι με την ίδια ευκολία που ψήφισαν τον Ντε Γκωλ θα ξαναψηφιστούν οι ίδιοι δικοί μας..Ελπίζω σε ένα σουτ....
...Πέρα από αυτό...Έχω ένα πρόβλημα στο να κατανοήσω τι ακριβώς ζητάμε/ζητούσαμε...το πρόβλημα των σημερινών διαδηλώσεων είναι η διατύπωση συλλογικών αιτημάτων από μάζες (με την καλή έννοια) που δεν έχουν κοινά πλαίσια δράσης. Μεμονωμένοι γνωστοί - άγνωστοι (αστειάκι) σπάνε και γκρεμίζουν (ως όφειλαν να κάνουν όταν αυτό που ζητάνε είναι η ολική ανανέωση) και αντίστροφα, ολόκληρη διαδήλωση ζητά ,πχ, καλύτερους μισθούς (ατομική εξασφάλιση και όχι ολοκληρωτικές αλλαγές). Θα έλεγε κανείς ότι παλεύουμε για αναρχικά αιτήματα, με σοσιαλιστικές μεθόδους.
.....Στο trick που προσπαθήσαμε να κάνουμε, η κυβέρνηση απάντησε με τα ληγμένα σοκολατάκια του ανασχηματισμού. Εμείς, μαζέψαμε το άδειο καλάθι και είπαμε, πέρασαν οι Απόκριες, ας βγάλουμε τη μάσκα του επαναστάτη. Άντε, και καλή Σαρακοστή...
Οι Έλληνάρες κάνουν τα πάντα με τον δικό τους ερασιτεχνικό,ατελέσφορο και ενίοτε καταστροφικό τρόπο.Ο Μάης του '68 είχε συνθήματα,οράματα (έστω και προδομένα στην πορεία)και μαζική συμμετοχή.Ο ελληνικός Δεκέμβρης του '08 είχε πολύ μάυρο,λίγο κόκκινο και μια παρωδικότητα ενδικτική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα σε αυτήν την χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σουτ που περιμένεις δεν θα γίνει όπως καλά γνωρίζεις, αλλά δεν θες να παραδεχτείς.Μία απλή πάσα στο γκαζόν του Μαξίμου θα παιχτεί..
Μια υπνωτισμένη και αποχαυνωμένη μάζωξη εκμαυλισμένων bourgeois που θέλει να θάψει τις όποιες τύψεις παθητικότητας διαθέτει, τι ακριβώς περίμενες να κάνει?
Τέλος: Μην χρησιμοποιείς πρώτο πληθυντικό (ζητάμε).Δεν ζητάμε όλοι τα ίδια.