Ho, ho, fuckin' ho. . . (We love Christmas spirit!)

Monty Pythons - Xmas Song

Ho, ho fuckin' ho

What a crock o' shit

We all work for Santa Claus

We've had enough, we quit

’Cause we do all the fuckin' work while he stars in the show,

Stick your Christmas tree up your arse, ho, ho fucking ho

~

I'm Rudolph and I quit.

Just who's he think he is?

That little fat cunt, sat back in the sleigh

crackin' that fuckin’ whip.

And me stuck up the front, with these other useless cunts

Stick your Christmas up your arse, ho, ho fucking ho.

~

And what about us elves,

we've had enough as well,

workin' in that freezing cold, it's cold as fuckin’ hell,

we work until we drop, with our bollocks freezin' off,

stick your Christmas up your arse, ho, ho fucking ho.

~

I'm Santa Claus' wife

I know what he's really like,

sneakin’ into those little kids’ rooms

he's a fuckin’ paedophile,

A devious old drunk,and I'm married to the cunt,

So stick your Christmas up your arse, ho, ho fucking ho.

~

Ho, ho fucking ho

What a crock o' shit

We all work for Santa Claus,

We've had enough, we quit.

’Cause we do all the fuckin' work while he stars in the show,

Stick your Christmas up your arse, ho, ho fucking ho.

Stick your Christmas up your arse, ho, ho fucking ho!!

ΕΓ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Από τη μία κυβερνήσεις που διαιωνίζουν τις κενές υποσχέσεις και μεταφέρουν η μία στην άλλη τα προβλήματα της Παιδείας σα σε σκυταλοδρομία. Από την άλλη «φιλήσυχοι» πολίτες που αγωνιούν για το μέλλον των...αγέννητων παιδιών τους. Και στη μέση οι μαθητές, που μπορεί να μη γνωρίζουν για άρθρα 16, για αναθεωρήσεις και ποσοστά του ΑΕΠ, αυτό όμως που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, είναι αυτό που βιώνουν καθημερινά πηγαίνοντας σχολείο.

Δεν είμαι υπέρ της περιπτωσιολογίας, αλλά το ακόλουθο παράδειγμα που είδε το φως της δημοσιότητας είναι ένα από τα αμέτρητα που μπορεί να ακούσει κανείς. Το 150ο δημοτικό σχολείο στην Κυψέλη κάνει μάθημα από το 1999 σε containers τα όποια μάλιστα βρίσκονται στο προαύλιο γειτονικού σχολείου. Μία ολόκληρη γενιά μαθητών, στο κέντρο της πρωτεύουσας, τελείωσε το δημοτικό χωρίς να δει αληθινούς τοίχους γύρω της. Αλλά προφανώς καλύτερα να κάνουν τα παιδιά μάθημα παρέα με ζωύφια σε τετράγωνα κουτιά, παρά να διαταράξουν την «εύρυθμη» λειτουργία ενός κράτους που σαδιστικά εξακολουθεί να επαληθεύει όλους αυτούς που δεν κουράζονται να το κατηγορούν.

Δεν ξέρω αν οι καταλήψεις, οι πορείες, το κλείσιμο δρόμων και οι διαδηλώσεις είναι η καλύτερη εφικτή λύση, όμως πραγματικά δυσκολεύομαι να δεχτώ τη σιωπή, το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία σα στάσεις ζωής. Είναι εκνευριστικό που οι δρόμοι και τα σχολεία είναι κλειστά από πέντε πιτσιρικάδες, όχι όμως επειδή είναι κλειστά, αλλά επειδή οι πιτσιρικάδες είναι μόνο πέντε.

«Οι καταλήψεις μειώθηκαν αισθητά», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας με υπερήφανο και θριαμβευτικό ύφος, όταν άρχισαν να ξανανοίγουν τα σχολεία. Αυτό σημαίνει πως τα προβλήματα λύθηκαν, επειδή έπαψαν οι καταλήψεις; Mήπως σημαίνει πως η λήξη των καταλήψεων θα σημάνει ξαφνικά τη δραστηριοποίηση των κυβερνώντων για λύση των προβλημάτων; Πάντοτε η πρόληψη είναι καλύτερη της καταστολής. Αν κάποιοι ενοχλούνται με τις καταλήψεις, ίσως θα έπρεπε να διοχετεύσουν την ενόχληση τους σε άλλους παραγωγικότερους τρόπους αντίδρασης που δε θα επέτρεπαν την εμφάνιση καινούριων αντίστοιχων προβλημάτων. Τα παιδία των σχολείων δε γίνεται να βαφτιστούν θύτες, καθώς είναι τα κατ’ εξοχήν θύματα αυτής της ιστορίας.

«Το αυτονόητο καταλήγει να θεωρείται επαναστατικό». Η δωρεάν δημόσια Παιδεία τείνει να μετατραπεί σε φάντασμα, οπού ειδικά στο Λύκειο, όλοι έχουν ακούσει για αυτήν άλλα σχεδόν κανείς δεν την έχει δει. Τα αιτήματα για δωρεάν παιδεία, επαρκή στέγαση και υλική υποδομή, έγκαιρη στελέχωση και χρηματοδότηση σχολείων και πανεπιστημίων, παραμένουν επίκαιρα με εκνευριστική συνέπεια. Κάποιοι νομίζουν πως αν δεν χαθούν διδακτικές ώρες (με τα αμφιβόλου ποιότητας βιβλία και με τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και διδακτικό υλικό) τότε όλα θα βρουν μέσω αυτόματου πιλότου το δρόμο τους. Όμως δεν είναι πανάκεια τα ανοιχτά σχολεία. Τα ανοιχτά μυαλά μπορεί.

Εθνικός Αερομεταφορέας...

Το ζήτημα των Ολυμπιακών Αερογραμμών ,το οποίο έχει ανακύψει προσφάτως ως μείζον, δεν είναι κατά την άποψη μου πολιτικό (όπως πολλοί θέλουν να το παρουσιάσουν) αλλά βαθιά κοινωνικό και με καταλυτική την επιρροή αδίστακτων οικονομικών στοιχείων τα οποία αρκετοί σε αυτήν την χώρα εσκεμμένα αγνοούν.Δεν είχα αμφιβολία ότι ένα ακομά ζήτημα της επικαιρότητας, όπως τόσα άλλα στο παρελθόν, θα αντιμετωπιζόταν μυωπικά, θα γινόταν αντικείμενο λαικιστικού πατριωτισμού και θα έδινε την ευκαιρία σε παντώς είδους κονκλάβια τηλεοπτικών ιεροεξεταστών να εξάγουν, γεμάτοι οργή και επίπλαστη αγανάκτηση, συμπεράσματα σχετικά με την επόμενη μέρα.Οι Σαρδανάπαλοι έχουν εκφράσει την αηδία τους απέναντι στην κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και θα συνεχίσουν να το κάνουν σε κάθε ευκαιρία.Εναπόκειται σε εμάς, τα μέλη αυτής της κοινωνίας, να απομονώσουμε λαίκιστικές κορώνες και ανέξοδα κροκοδείλια δάκρυα για μια επιχείρηση που έχει σταματήσει εδώ και καιρό να αποτελεί την πρώτη επιλογή του Έλληνα για αεροπορικά ταξίδια.Εξάλλου όταν κάποιος έχει περιορισμένο εισόδημα δεν θα επιλέξει την αεροπορική εταιρεία με την οποία θα ταξιδέψει με βάση τους "κύκλους" (για τους οποίους τόσος λόγος γίνεται) αλλά για την χαμηλή τιμή του εισιτηρίου..Και εξ' όσων γνωρίζω η Ολυμπιακή έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί την οικονομικότερη επιλογή.

Όσο αιρετικό και να ακούγεται, δεν θεωρώ ότι η Ολυμπιακή είναι ο εθνικός μας αερομεταφορεάς. Το πτητικό της έργο όσον αφορά την διασύνδεση των ελληνικών νησιών στην παραμεθόριο είναι κοινωνικά πολύτιμο και πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία.Οι συμπατριώτες μας σε αυτά τα σημεία της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να αισθάνονται ξεχασμένοι και απομωνομένοι. Άλλο όμως η αεροπορική διασύνδεση των νησιών και της λεγόμενης "άγονης γραμμής", ως διάσταση της κοινωνικής συνοχής, και άλλο η διεκδίκηση .εκ μέρους των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής, της συνέχισης της κατασπατάλισης του δημοσίου χρήματος προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι ζημιές που παράγει ο "εθνικός μας αερομεταφορέας"
Προσωπικά θεωρώ το ζήτημα των Ολυμπιακών Αερογραμμών ως ένα από αυτά όπου το κοινό καλό και τα συμφέροντα των λίγων συγκρούονται.Η θέση της κυβέρνησης, σχετικά με το εργασιακό καθεστώς τον ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στις Ολυμπιακές Αερογραμμές, δεν με πείθει.Δεν θεωρώ ότι θα διασφαλιστεί το εργασιακό μέλλον του συνόλου των εργαζομένων, τόσο των μόνιμων όσο και των συμβασιούχων, και έχω λόγους να το πιστεύω αυτό με βάση προηγούμενες εμπειρίες "εξορθολόγησης" του αριθμού απασχολούμενων σε δημόσιες επιχειρήσεις η ανώνυμες εταιρείες οι οποίες ελέγχονται από το ελληνικό δημόσιο.Η διαφορά με τις άλλες περιπτώσεις ήταν βεβαίως τα γεναιόδωρα κίνητρα εθελούσιας εξόδου (βλ. ΟΤΕ και Εθνική Τράπεζα).Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα ισχύσει στην περίπτωση της Ολυμπιακή.Το εργασιακό μέλλον αυτών των ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης, με απασχολεί και με προβληματίζει. Εικόνες σαν και αυτές των απολυμένων της Palco είναι πραγματική ντροπή για την ελληνική κοινωνία και δεν θέλει κανείς να τις ξαναδεί.

Από την άλλη θα πρέπει κανείς να σκεφτεί και το σημαίνει η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτως των Ολυμπιακών Αερογραμμών. Είναι προφανές ότι η εν λόγω εταιρεία είναι επιζήμια για τον εθνικό προυπολογισμό. Με ετήσιες ζημιές που αγγίζουν τα 250 εκ. ευρώ είναι εύλογο μια κυβέρνηση να θέλει να κλείσει μια μαύρη τρύπα σαν την Ολυμπιακή. Κανένας δεν διαφωνεί ότι Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και μεγαλοσυνδικαλιστές της εταιρείας έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση. Μετέτρεψαν την Ολυμπιακή Αεροπορία σε τσιφλίκι τους και τώρα προβάλουν οι μεν ως μόνη εφικτή λύση την μετάβαση σε ένα νέο σχήμα και οι δε την πάση θυσία διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτως. Υπάρχουν στην πολιτική, όπως και στην ζωή, στιγμές στις οποίες καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Αυτή είναι μία απο αυτές..Στο σχέδιο που πρέπει να εκπονηθεί είναι απαραίτητο να συνδυαστεί τη εξασφάλιση του αυτονόητου κοινού συμφέροντος (δεν είναι δυνατόν οι φόροι που πληρώνουμε να χρηματοδοτούν μια ζημιογόνο επιχείρηση) και η κυβερνητική πρόνοια για την εξασφάλιση των εργαζομένων και των οικογενειών τους..Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι πίσω από την λέξη "μετάβαση σε αλλο σχήμα" την οποία χρησιμοποιεί συχνά ο συμπαθής "εκ Βρυξελλών ορμώμενος" Κωστής Χ. κρύβεται μια συμπυκωμένη ομολογία αποτυχίας του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια επιχείρηση. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το κράτος δεν πρέπει να αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα, ειδικά σε τομείς που άπτονται κοινωνικών αγαθών όπως αυτό της διασύνδεσης. Σημαίνει όμως ότι αυτή θα πρέπει να εξελίσσεται συνετά και απαλλαγμένη από την παθογένεια και την διαφθορά που μαστίζει την ελληνική δημόσια διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.Ο γράφων δεν είναι υπέρ του λίγου κράτους (όπως είναι σύνηθες να υποστηρίζεται) αλλά του αποτελεσματικού κράτους το οποίο δραστηριοποιείται υπέρ του κοινωνικού συνόλου.