O εν εξελίξει αγώνας για την ιδεολογική-πολιτική ηγεμονία της προοδευτικής Αριστεράς και την συνακόλουθη επικράτηση εκείνων των παραγωγικών κοινωνικών σχέσεων που προάγουν την ισότητα, την αλληλεγγύση και την ολόπλευρη ανθρώπινη ολοκλήρωση επιτάσσει την επικοδομητική ενασχόληση της με υπαρκτά προβλήματα και βασανιστικά διλήμματα τα οποία συγκλονίζουν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά το σύνολο του καπιταλιστικού κοσμοσυστήματος της Δύσης.
Η αποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα ως επιχειρηματία (public sector enterpreuneurship) τοποθετείται στο επίκεντρο της νεοφιλελεύθερης επιχειρηματολογίας για ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων έναντι πινακίου φακής. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α βρίσκεται συχνά απολογούμενος για τα σημεία εκείνα του προγράμματος τα οποία αφορούν είτε τον κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών είτε την επανακρατικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα όπως η Ολυμπιακές Αερογραμμές και τα λιμάνια της χώρας. Είναι προφανές ότι τα περισσότερα πολιτικά πρόσωπα που ανήκουν στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο δυσκολεύονται να εκφράσουν συγκροτημένο και πειστικό λόγο σε ένα πεδίο, το οποίο έχουν πειστεί ότι αποτελεί μονοπώλιο της Δεξιάς: αυτό της τεχνοκρατίας.
Οι εκπρόσωποι μιας Αριστεράς που επιδιώκει, ορθά, να διαμορφώσει καθοριστικά στην κυβερνητική προοπτική του ελληνικού αύριο οφείλει να αποβάλει καθολικά την συμπλεγματική της κατωτερότητα σε ζητήματα όπως η επιχειρηματικότητα και η αποτελεσματικότητα, αναδεικνύοντας την συμβατότητα τους με την προώθηση του κοινού συμφέροντος και την εξασφάλιση ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών για τους πολλούς και όχι τους λίγους. Θα πρέπει να επιτέλους να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι όλα τα προηγμένα οικονομικά κράτη συνεχίζουν διατηρούν την ιδιοκτησία στρατηγικών δημοσίων επιχειρήσεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται κερδοφόρες και αποτελεσματικές, παρέχοντας φθηνές υπηρεσίες υψηλής ποιοτικής αξίας.
Η ελληνική Αριστερά έχει καθήκον να θυμίζει σε κάθε ευκαιρία ποιοι ανέθρεψαν πιστούς κομματικούς στρατούς αλλά και να στρέψει τον δημόσιο διάλογο τόσο στην σχετική εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών κρατών (βλ. σιδροδρομικό δίκτυο Ηνωμένου Βασιλείου) όσο και στην καταφανή αποτυχία της ιδιωτικής οικονομίας να αυτοπεριορίσει τις πιο ακραίες ορέξεις της. Πρέπει τελικά να χρησιμοποιήσει όπλα μολυσμένα από την νεοφιλελευθερη προπαγάνδα προκειμένου να υπερασπιστεί τα ιδεώδη της.
