Πολιτικό προσωπικό εκτός τόπου και χρόνου

Το γεγονός ότι κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα κατέθεσε ένα ξεχωριστό πόρισμα, δηλαδή κατέληξε σε διαφορετικά συμπεράσματα σχετικά με την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου και τις ανταλλαγές ακινήτων που ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο είναι μόνο το αποκορύφωμα σε μια πορεία αποξένωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας από το κοινωνικό σύνολο και την αντίληψη του σχετικά με τα γεγονότα.Ειδικά η στάση της κυβέρνησης μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας θεωρούν τις ανταλλαγές ακινήτων μεταξύ της Μονής και του ελληνικού δημοσίου, όπως αυτό εκπροσωπήθηκε από υπουργούς τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, ένα σκάνδαλο πρώτου μεγέθους.

Σκανδαλώδεις και σκοτεινές συναλλαγές από τις οποίες ωφελήθηκαν αμετροεπώς offshore εταιρείες και ημέτεροι, οι οποίες μάλιστα συγκαλύπτονται γελοιωδώς με την επίρριψη των όποιων ευθυνών σε δημόσιους λειτουργούς (λες και εκείνοι είναι αυτόκλητοι-ανεξέλεγκτοι διαχείριστες της δημόσιας περιουσίας) δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές,πόσω μάλλον υπό συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας.

Οι εκπρόσωποι του λαού σε αυτόν τον τόπο επιδεικνύουν εξαιρετικά αμβλυμένα πολιτικά αντανακλαστικά,αποδεικνύουν ότι δρουν στην βάση του πολιτικού κόστους και χάνουν τις τελευταίες τους ευκαιρίες για να πραγματοποιήσουν τις αλλαγές που θα βελτιώσουν τις ζωές όλων μας.Με αυτές τις συμπεριφορές μια κοινωνική εξέγερση που θα λάβει, αυτήν την φορά, μαζικές διαστάσεις δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να αποκλειστεί.Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Μία μαύρη Κυριακή

Ριζοσπαστισμός δεν σημαίνει να κατακρίνεις τα πάντα γύρω και να διακρίνεις σε κάθετι που σε περιβάλει παρακμή και αρνητισμό.Ριζοσπαστισμός δεν είναι η ζωώδης,ενστικτώδης επιθυμία να επιτεθείς,να καταστρέψεις και εν τέλει να επιβάλλεις την "βούληση του βιαιότερου" στους υπόλοιπους.Ο ριζοσπαστισμός, στο δικό μου μυαλό, είναι η ικανότητα (που μπορεί να αποκτήσει ο καθένας από εμάς υπό τις κατάλληλες συνθήκες) να διακρίνεις τι είναι αυτό που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο και την κοινωνία να προοδεύσει και εν συνεχεία, να επιχειρήσεις να το αλλάξεις χωρίς ωστόσο να καταστρέψεις το σύνολο του οποίου όλοι είμαστε μέρη (είτε αυτό είναι η κοινωνία είτε αυτό είναι υπό μια ευρύτερη έννοια).

Επιθετικές-αντικοινωνικές ενέργειες όπως αυτές που είδαμε το σαββατοκύριακο στο κέντρο της Αθήνας όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν στην κατάρρευση του καταπιεστικού συστήματος αλλά θα το ισχυροποιήσουν.Δεν είναι κονφορμισμός της μπουρζουαζίας να θεωρεί κανείς ότι με αυτές τις ενέργειες το κράτος ισχυροποιείται και οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω από αυτό.Είναι μια κοινωνιολογική πραγματικότητας.Ο Τ. Hobbes μίλησε πριν από περίπου 300 χρόνια για τη πάλη "όλων εναντίων όλων" και προέκρινε στην θεωρία του το κράτος-Λεβιάθαν ως εγγυητή της ασφάλειας και της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου.Σε ποιον θα στραφούν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων και των αυτοκινητων που πυρπολήθηκαν? Προς τα που θα κοιτάξουν εκείνοι που φοβούνται για τις περιουσίες τους?

Ο αστυνομικός που το βράδυ του Σαββάτου πυροβόλησε έναν έφηβο διατάραξε την έυθραστη ισορροπία του κοινωνικού θερμοκηπίου που λέγεται Αθήνα.Το καμμένο κέντρο της πόλης που όλοι κατηγορούμε είναι η απόδειξη αυτής της διατάραξης.Μέσα στον ασφυκτικό αστικό ίστο μεσοαστοί, νεόπλουτοι,νεόπτωχοι, μετανάστες και αναρχικοί συμβιώνουν και μοιράζονται την Αθήνα, συναποτελούν ένα σύστημα με τους δικούς του κανόνες που παραβιάστηκαν προχθές.Ένας νέος εμφύλιος είναι προ των πυλών όμως το κράτος θα είναι, παραδόξως ο μόνος νικητής...

O Obama και η πρώτη απογοήτευση

Η επιλογή της Hillary Rohdam Clinton για την θέση του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας καθώς και η διατήρηση του κ. Robert Gates στην θέση του υπουργού της Άμυνας των ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι έχουν δυσαρεστήσει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του Barack Obama, όχι μόνο εκείνους που ανήκουν στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Είναι αδιανόητο, η πολιτική δυναμική του Barack Obama αλλά και οι προσδοκίες που καλλιέργησε κατά το διάστημα της προεκλογικής του εκστρατείας να υποτιμούνται με τέτοιο τροπο και μάλιστα σε ένα χρονικό σημείο κατά το οποίο ο ίδιος δεν εχει αναλάβει ακόμα τα καθήκοντα του και ως εκ τούτου δεν έχει ακόμα φθαρεί.Με την επιλογή των δύο αυτών προσώπων σε θέσεις κλειδιά της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ο Obama προσφέρει ένα πρώτο σκωτσέζικο ντους απογοήτευσης και προβληματισμού σε όλους εκείνους που τον υποστήριξαν και πανηγύσαν την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ.

Στην επίσημη ιστοσελίδα του Barack Obama και του Joe Βιden κυριάρχη θέση ανάμεσα στις προτεραιότητες τους αποτελεί ο υπέυθυνος τερματισμός της αμερικανικής κατοχής του Ιράκ.H κ. Κλίντον τάχθηκε υπέρ της πολεμικής περιπέτειας στο Ιράκ που κοστίζει ακριβά τόσο σε όρους ανθρώπινων απωλειών όσο και και σε όρους σταθερότητας της περιοχής. Ο Robert Gates διορίστηκε από τον απερχόμενο, και πιο αποτυχημένο, πρόεδρο και δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί ποια είναι η σχέση του με τον αέρα της αλλαγής που επιθυμεί να εμφυσήσει ο πρώτος μάυρος αμερικανός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το τρομοκρατικό χτύπημα στην Ινδία καταδεικνύει το εύρος της ασυμμετρίας των τρομοκρατικών επιθέσεων καθώς και την αδυναμία αντιμετώπισης τους με παραδοσιακά μέσα.Κατά την προεκλογική περίοδο αίσθηση προκάλεσε η δήλωσε του Obama ότι είναι πρόθυμος να καθήσει στο ίδιο τραπέζι με τον Αχμαντινετζάντ. Μένει να αποδεχτεί εάν ρεαλιστικές προσεγγίσεις τέτοιου είδους, οι μόνες που μπορούν να επιφέρουν κάποια πρόοδο στην Μέση Ανατολή, θα γίνουν πραγματικότητα.
Εάν τα γεράκια του Μπους συνεχίσουν να πετούν πάνω από την Ουάσιγκτον, η περίοδος που θα διανύσουμε επί προεδρίας Obama θα είναι ακόμη πιο απρόβλεπτη και επικίνδυνη...

Η General Motors και το δράμα της ελεύθερης αγοράς

Η εικόνα ανώτερων στελεχών των τριών αυτοκινητοβιομηχανιών που εδρεύουν στο Detroit να παρακαλούν (η λέξη παρά το γεγονός ότι μπορεί να ταίριαζε περισσότερο σε συζήτηση καφενειακού επιπέδου δεν αλλοιώνει την πραγματικότητα όπως την βιώνουν τα μέλη του Κονγκέσου) τόσο για άμεσα δάνεια όσο και για μεσομακροπρόθεσμες πιστώσεις (line of credits) είναι ταυτόχρονα πηγή οργής και προβληματισμού.
Πλουσιοπάροχα αμειβόμενα στελέχη επιχειρηματικών κολοσσών παρουσιάζονται ως ικέτες ενωπιον του νομοθετικού σώματως των ΗΠΑ, αιτούμενοι οικονομικές διευκολύνσεις προκειμένουν να αναστρέψουν την επικίνδυνη εικόνα των προυπολογισμών τους. Οι τελευταίοι χαρακτηρίζονται από δραματικά μειωμένες πωλήσεις και υπέρογκα χρέη (στην περίπτωση της GM αγγίζουν τα 66 δις ευρώ) τα οποία στραγγαλίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης και αν οι μεγάλοι του Ντιτρόιτ (the Big Three) είχαν σχεδιάσει.
Σε αυτή τους την δραματική προσπάθεια να πείσουν τους αντιπροσώπους του Έθνους για την αναγκαιότητα έγκρισης ενός σχεδίου διάσωσης ύψους 34 εκατομυρρίων δολλαρίων, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν αντίπαλο τον έμφυτο σκεπτικισμό των αντιπροσώπων για ενισχύσεις σε επιχειρήσεις. Τον περασμένο Νοέμβριο αντίστοιχη πρόταση, μικρότερου μάλιστα κόστους, απορρίφθηκε. Σύμμαχο τους ωστόσο αποτελεί, υπό το πρίσμα του πολιτικού κόστους,το ενδεχόμενο χιλιάδες εργαζόμενοι να βρεθούν άνεργοι, σε περίπτωση που κολλοσοί όπως η GM και οι Ford χρεωκοπήσoυν. Είναι αυτό το ενδεχόμενο εφικτό? Αν κρίνουμε από την επιμονή με την οποία η Chrysler ζητά 7 δις δολλάρια μέχρι το τέλος του 2008, μάλλον είναι.
Ερμηνεύοντας την πραγματικότα, μέχρι πρότεινος υπερκερδοφόρες επιχείρησεις οι οποίες επιδίδονταν σε ισχυρό lobbying κατά των φόρων επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που προέρχονται για να σωθούν.Οι εργαζόμενοι στην GM, την Chrysler και την Ford δεν φέρουν την ευθύνη για την οικονομική κρίση όμως χρησιμοποιούνται ως παράγων επηρρεασμού στις διαπραγματέυσεις και αυτό είναι κάτι που μόνο αγανάκτηση μπορεί να προκαλεί.
Πέρα από τις νουθεσιές και τις δεσμέυσεις, το δημόσιο θα πρέπει να απαιτήσει αντίκρυσμα για τις επενδύσεις που κάνει σε επιχειρήσεις.Να απαιτήσει ανταλλάγματα τόσο σε περιβαλλοντικούς όρους (όπως ορθά κάνουν οι αμερικανοί νομοθέτες) όσο και σε όρους αντιπροσώπευσης του στα επιτελικά όργανα των εν λόγω επιχειρήσεων.Η αποτυχία της απορρυθμισμένης ελεύθερης αγοράς δίνει το έναυσμα για την αναζήτηση νέων προτύπων επιχειρηματικότητας.Το κράτος έχει θέση σε αυτά τα αναδυόμενα πρότυπα, ακόμη και στην Ελλάδα, υπό την προυπόθεση ότι θα διατηρήσει τα θετικά-εγγυητικά του στοιχεία και θα αποβάλει το σύνδρομο της δυσλειτουργίας και της καθυστέρησης που το ακολουθεί.