Οι αγρότες είναι μια παρεξηγημένη κοινωνική και επαγγελματική ομάδα, η οποία θα μπορούσε να επιτελέσει σημαντικό ρόλο σε μια ισορροπημένη και οικολογικά ευαίσθητη ανάπτυξη της υπαίρθρου. Είναι επίσης μία κοινωνική ομάδα την οποία πολιτικοί και κόμματα έχουν διαχρονικά εκμεταλλευτεί, προσβάλλοντας την ιστορικότητα και τον ρόλο της.
Στην Ελλάδα η μέση έκταση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων ανέρχεται σε 50 στρέμματα δηλαδή πρόκεται για μεσαίου μεγέθους αγροτικές μονάδες που δεν είναι δυνατόν, ως επι το πλείστον να επιτύχουν τις οικονομίες κλίμακας σε ότι αφορά την παραγωγή γεωργικών προιόντων.Με τις επιδοτήσεις της δεκαετίας του 80' και του 90' η αλήθεια αυτή διαστρεβλώθηκε.Ακόμα πιο σημαντικό, οι περισσότεροι αγρότες εθίστηκαν σε επιδοτούμενες παραγωγές που θα εξαγοράζονταν σε κάθε περίπτωση (είτε από το κράτος, είτε από συνεταιρισμούς).
Η πραγματικότητα είναι ότι σε μια παγκοσμιοποιημένη, καπιταλιστικού τύπου οικονομία τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις ίσως να μην μπορούν να επιβιώσουν, ποσώ μάλλον να είναι κερδοφόρες, εάν συνεχίσουν να παράγουν τα ίδια προιόντα με τον ίδιο αντιπαραγωγικό τρόπο και με την ίδια περιφρόνηση σε περιβαλλοντικά κριτήρια. Η περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου είναι χαρακτηριστική.
Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν μια μονόδρομη έννοια. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα λόγω της πτώσης των τιμών και της ανόδου των τιμών καυσίμων και λιπασμάτων όμως όλοι μας αντιμετωπίζουμε προβλήματα χωρίς να έχουμε την δύναμη να κλείσουμε τους δρόμους..
Το κράτος φταίει για πολλά, μεταξύ των οποίων και για τον εκμαυλισμό της αγροτικής τάξης με δεκαετίες παροχών και υποσχέσεων όμως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης όλες οι επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα στρέφονται σε αυτό για παροχές και διευκολύσεις που πιθανότατα αδικούν άλλες. Αυτό είναι υποκρισία.
Οι αγρότες είναι αναγκαίο να απαγκριστρωθούν από την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου και να διεκδικήσουν (με μπλόκα η χωρίς) από το κράτος τις αναπτυξιακές προοπτικές που θα επιτρέψουν σε εκείνους και μελλοντικές γενιές αγροτών να αναπτύξουν τα σχέδια τους. Επιπλέον είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, να αντιδράσουν ενωμένοι στην δραστηριότητα μεσαζόντων και καρτέλ που εξευτελίζουν το εισόδημα τους και καθορίζουν σε υψηλό επιπεδο τις τιμές.
Επιδοτήσεις τις οποίες θα φορτώνεται ο υπολοιπος πληθυσμός (και όχι οι κρατικοδίαιτοι πολιτικοί και γραφειοκράτες) είναι μια βραχυπρόθεση λύση υψηλού κόστους που δεν μπορεί να είναι αναπτυξιακή επιλογή...
Στην Ελλάδα η μέση έκταση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων ανέρχεται σε 50 στρέμματα δηλαδή πρόκεται για μεσαίου μεγέθους αγροτικές μονάδες που δεν είναι δυνατόν, ως επι το πλείστον να επιτύχουν τις οικονομίες κλίμακας σε ότι αφορά την παραγωγή γεωργικών προιόντων.Με τις επιδοτήσεις της δεκαετίας του 80' και του 90' η αλήθεια αυτή διαστρεβλώθηκε.Ακόμα πιο σημαντικό, οι περισσότεροι αγρότες εθίστηκαν σε επιδοτούμενες παραγωγές που θα εξαγοράζονταν σε κάθε περίπτωση (είτε από το κράτος, είτε από συνεταιρισμούς).
Η πραγματικότητα είναι ότι σε μια παγκοσμιοποιημένη, καπιταλιστικού τύπου οικονομία τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις ίσως να μην μπορούν να επιβιώσουν, ποσώ μάλλον να είναι κερδοφόρες, εάν συνεχίσουν να παράγουν τα ίδια προιόντα με τον ίδιο αντιπαραγωγικό τρόπο και με την ίδια περιφρόνηση σε περιβαλλοντικά κριτήρια. Η περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου είναι χαρακτηριστική.
Η κοινωνική αλληλεγγύη δεν μια μονόδρομη έννοια. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα λόγω της πτώσης των τιμών και της ανόδου των τιμών καυσίμων και λιπασμάτων όμως όλοι μας αντιμετωπίζουμε προβλήματα χωρίς να έχουμε την δύναμη να κλείσουμε τους δρόμους..
Το κράτος φταίει για πολλά, μεταξύ των οποίων και για τον εκμαυλισμό της αγροτικής τάξης με δεκαετίες παροχών και υποσχέσεων όμως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης όλες οι επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα στρέφονται σε αυτό για παροχές και διευκολύσεις που πιθανότατα αδικούν άλλες. Αυτό είναι υποκρισία.
Οι αγρότες είναι αναγκαίο να απαγκριστρωθούν από την νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου και να διεκδικήσουν (με μπλόκα η χωρίς) από το κράτος τις αναπτυξιακές προοπτικές που θα επιτρέψουν σε εκείνους και μελλοντικές γενιές αγροτών να αναπτύξουν τα σχέδια τους. Επιπλέον είναι αναγκαίο, περισσότερο από ποτέ, να αντιδράσουν ενωμένοι στην δραστηριότητα μεσαζόντων και καρτέλ που εξευτελίζουν το εισόδημα τους και καθορίζουν σε υψηλό επιπεδο τις τιμές.
Επιδοτήσεις τις οποίες θα φορτώνεται ο υπολοιπος πληθυσμός (και όχι οι κρατικοδίαιτοι πολιτικοί και γραφειοκράτες) είναι μια βραχυπρόθεση λύση υψηλού κόστους που δεν μπορεί να είναι αναπτυξιακή επιλογή...
...οι αγρότες δεν είναι ζητιάνοι. Δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα με παροχές, κ μάλιστα με τη μορφή άτοκων δανείων που ίσως - λέμε ίσως- χαριστούν....
ΑπάντησηΔιαγραφή...καλώς ή κακώς, η Ελλάδα στηριζόταν πάντα στη γεωργία. Τα ελληνικά προϊόντα που φτάνουν στις διεθνείς αγορές δεν είναι είδη υπολογιστών ή μέταλλα. Γιαούρτια είναι, φέτα, λάδι, κτλ..ε,αν τους κακομάθαμε και λίγο (που αμφιβάλλω), δεν είναι και τόσο κακό...
...εξάλλου, ας είναι η αναγνώριση της "περιφέρειας" χρηματική.
...τελος, ας μην ξεχνάμε περί τίνος πρόκειται: για είδη πρώτης ανάγκης. Γιατί να πριμοδείται ο τομέας των -ο,τι και να σημαίνει αυτό - υπηρεσιών και όχι πχ η απτότατη φρέσκια ντομάτα;