Εθνικός Αερομεταφορέας...

Το ζήτημα των Ολυμπιακών Αερογραμμών ,το οποίο έχει ανακύψει προσφάτως ως μείζον, δεν είναι κατά την άποψη μου πολιτικό (όπως πολλοί θέλουν να το παρουσιάσουν) αλλά βαθιά κοινωνικό και με καταλυτική την επιρροή αδίστακτων οικονομικών στοιχείων τα οποία αρκετοί σε αυτήν την χώρα εσκεμμένα αγνοούν.Δεν είχα αμφιβολία ότι ένα ακομά ζήτημα της επικαιρότητας, όπως τόσα άλλα στο παρελθόν, θα αντιμετωπιζόταν μυωπικά, θα γινόταν αντικείμενο λαικιστικού πατριωτισμού και θα έδινε την ευκαιρία σε παντώς είδους κονκλάβια τηλεοπτικών ιεροεξεταστών να εξάγουν, γεμάτοι οργή και επίπλαστη αγανάκτηση, συμπεράσματα σχετικά με την επόμενη μέρα.Οι Σαρδανάπαλοι έχουν εκφράσει την αηδία τους απέναντι στην κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και θα συνεχίσουν να το κάνουν σε κάθε ευκαιρία.Εναπόκειται σε εμάς, τα μέλη αυτής της κοινωνίας, να απομονώσουμε λαίκιστικές κορώνες και ανέξοδα κροκοδείλια δάκρυα για μια επιχείρηση που έχει σταματήσει εδώ και καιρό να αποτελεί την πρώτη επιλογή του Έλληνα για αεροπορικά ταξίδια.Εξάλλου όταν κάποιος έχει περιορισμένο εισόδημα δεν θα επιλέξει την αεροπορική εταιρεία με την οποία θα ταξιδέψει με βάση τους "κύκλους" (για τους οποίους τόσος λόγος γίνεται) αλλά για την χαμηλή τιμή του εισιτηρίου..Και εξ' όσων γνωρίζω η Ολυμπιακή έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί την οικονομικότερη επιλογή.

Όσο αιρετικό και να ακούγεται, δεν θεωρώ ότι η Ολυμπιακή είναι ο εθνικός μας αερομεταφορεάς. Το πτητικό της έργο όσον αφορά την διασύνδεση των ελληνικών νησιών στην παραμεθόριο είναι κοινωνικά πολύτιμο και πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία.Οι συμπατριώτες μας σε αυτά τα σημεία της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να αισθάνονται ξεχασμένοι και απομωνομένοι. Άλλο όμως η αεροπορική διασύνδεση των νησιών και της λεγόμενης "άγονης γραμμής", ως διάσταση της κοινωνικής συνοχής, και άλλο η διεκδίκηση .εκ μέρους των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής, της συνέχισης της κατασπατάλισης του δημοσίου χρήματος προκειμένου να χρηματοδοτούνται οι ζημιές που παράγει ο "εθνικός μας αερομεταφορέας"
Προσωπικά θεωρώ το ζήτημα των Ολυμπιακών Αερογραμμών ως ένα από αυτά όπου το κοινό καλό και τα συμφέροντα των λίγων συγκρούονται.Η θέση της κυβέρνησης, σχετικά με το εργασιακό καθεστώς τον ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται στις Ολυμπιακές Αερογραμμές, δεν με πείθει.Δεν θεωρώ ότι θα διασφαλιστεί το εργασιακό μέλλον του συνόλου των εργαζομένων, τόσο των μόνιμων όσο και των συμβασιούχων, και έχω λόγους να το πιστεύω αυτό με βάση προηγούμενες εμπειρίες "εξορθολόγησης" του αριθμού απασχολούμενων σε δημόσιες επιχειρήσεις η ανώνυμες εταιρείες οι οποίες ελέγχονται από το ελληνικό δημόσιο.Η διαφορά με τις άλλες περιπτώσεις ήταν βεβαίως τα γεναιόδωρα κίνητρα εθελούσιας εξόδου (βλ. ΟΤΕ και Εθνική Τράπεζα).Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι κάτι τέτοιο θα ισχύσει στην περίπτωση της Ολυμπιακή.Το εργασιακό μέλλον αυτών των ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης, με απασχολεί και με προβληματίζει. Εικόνες σαν και αυτές των απολυμένων της Palco είναι πραγματική ντροπή για την ελληνική κοινωνία και δεν θέλει κανείς να τις ξαναδεί.

Από την άλλη θα πρέπει κανείς να σκεφτεί και το σημαίνει η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτως των Ολυμπιακών Αερογραμμών. Είναι προφανές ότι η εν λόγω εταιρεία είναι επιζήμια για τον εθνικό προυπολογισμό. Με ετήσιες ζημιές που αγγίζουν τα 250 εκ. ευρώ είναι εύλογο μια κυβέρνηση να θέλει να κλείσει μια μαύρη τρύπα σαν την Ολυμπιακή. Κανένας δεν διαφωνεί ότι Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και μεγαλοσυνδικαλιστές της εταιρείας έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση. Μετέτρεψαν την Ολυμπιακή Αεροπορία σε τσιφλίκι τους και τώρα προβάλουν οι μεν ως μόνη εφικτή λύση την μετάβαση σε ένα νέο σχήμα και οι δε την πάση θυσία διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτως. Υπάρχουν στην πολιτική, όπως και στην ζωή, στιγμές στις οποίες καλούμαστε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Αυτή είναι μία απο αυτές..Στο σχέδιο που πρέπει να εκπονηθεί είναι απαραίτητο να συνδυαστεί τη εξασφάλιση του αυτονόητου κοινού συμφέροντος (δεν είναι δυνατόν οι φόροι που πληρώνουμε να χρηματοδοτούν μια ζημιογόνο επιχείρηση) και η κυβερνητική πρόνοια για την εξασφάλιση των εργαζομένων και των οικογενειών τους..Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι πίσω από την λέξη "μετάβαση σε αλλο σχήμα" την οποία χρησιμοποιεί συχνά ο συμπαθής "εκ Βρυξελλών ορμώμενος" Κωστής Χ. κρύβεται μια συμπυκωμένη ομολογία αποτυχίας του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια επιχείρηση. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το κράτος δεν πρέπει να αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα, ειδικά σε τομείς που άπτονται κοινωνικών αγαθών όπως αυτό της διασύνδεσης. Σημαίνει όμως ότι αυτή θα πρέπει να εξελίσσεται συνετά και απαλλαγμένη από την παθογένεια και την διαφθορά που μαστίζει την ελληνική δημόσια διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.Ο γράφων δεν είναι υπέρ του λίγου κράτους (όπως είναι σύνηθες να υποστηρίζεται) αλλά του αποτελεσματικού κράτους το οποίο δραστηριοποιείται υπέρ του κοινωνικού συνόλου.