χωρίς σχόλια...
"Η αστική τάξη δεν άφησε κανέναν άλλο δεσμό ανάμεσα σε άνθρωπο με άνθρωποπαρά μόνο το γυμνό αυτο-συμφέρον,την ψυχρή πληρωμή τοις μετρητοίς. Έπνιξε στα παγω-
μένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού τα ιερά ρίγη της θρησκευτικής έκστασης, του ιπποτικού ενθουσιασμού και του μικροαστικού συναισθηματισμού..Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο από όλα τα μέχρι τότε σεβαστά επαγγέλματα που ο κόσμος τα αντίκρυζε με θρησκευτική εβλάβεια.Τον γιατρό,το νομικό,τον παπά,τον ποιητή,τον άνθρωπο της επιστήμης,τους μετέτρεψε όλους σε μισθωτούς εργάτες της"
Karl Marx & Friedrich Engels, Manifesto of the Communist Party
μένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού τα ιερά ρίγη της θρησκευτικής έκστασης, του ιπποτικού ενθουσιασμού και του μικροαστικού συναισθηματισμού..Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο από όλα τα μέχρι τότε σεβαστά επαγγέλματα που ο κόσμος τα αντίκρυζε με θρησκευτική εβλάβεια.Τον γιατρό,το νομικό,τον παπά,τον ποιητή,τον άνθρωπο της επιστήμης,τους μετέτρεψε όλους σε μισθωτούς εργάτες της"
Karl Marx & Friedrich Engels, Manifesto of the Communist Party
i so agree with you.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαρξιστική διδασκαλία της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος απέκτησε την πρακτική εφαρμογή της από τον Βλαδίμηρο Λένιν, ο οποίος υποστήριξε στο κείμενό του "Το σύνθημα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" και "Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης" τη θεωρία, σύμφωνα με την οποία η επικράτηση του σοσιαλισμού είναι δυνατή και σε μία μόνο, ξεχωριστή, καπιταλιστική χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν απο ακριβώς 90 χρόνια ο Λένιν ανέβαινε στο βήμα του 2ου Συνεδρίου των Σοβιέτ. Ο ηγέτης των Μπολσεβίκων ξεκίνησε την σύντομη ομιλία του με τη φράση «Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής τάξης πραγμάτων!» Και λίγο αργότερα τόνιζε: "Η ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων στη γη καταργείται από τη στιγμή αυτή χωρίς καμία αποζημίωση".
Ο Τρότσκι στην εισαγωγή της «Ιστορίας της Ρώσικης Επανάστασης» δίνει τη δική του εικόνα για την Επανάσταση. «Το πιο αδιαφιλονίκητο γνώρισμα της επανάστασης είναι η άμεση επέμβαση των μαζών στα ιστορικά γεγονότα. Συνηθισμένα το κράτος, μοναρχικό είτε δημοκρατικό, εξουσιάζει το έθνος, η ιστορία γίνεται από τους ειδικούς του επαγγέλματος: μονάρχες, υπουργούς, γραφειοκράτες, κοινοβουλευτικούς, δημοσιογράφους. Ομως, στις αποφασιστικές καμπές, όταν το παλιό καθεστώς γίνεται ανυπόφορο για τις μάζες, τότε αυτές σπάνε τους φράχτες που τις χωρίζουν από τον πολιτικό στίβο, ανατρέπουν τους πατροπαράδοτους εκπροσώπους τους και μ’ αυτή τους την επέμβαση δημιουργούν το ξεκίνημα για ένα καινούργιο καθεστώς...Η ιστορία της επανάστασης είναι για μας πριν απ’ όλα η ιστόρηση της βίαιης εισβολής των μαζών στη περιοχή που ρυθμίζονται τα πεπρωμένα τους.»