Τα όσα γράφτηκαν από "εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες" σε όλες τις κυριακάτικες εφημερίδες σχετικά με το σκάνδαλο της Μίζενς (sic) και την αναγκαιότητα εκ βάθρων αναδιαμόρφωσης και εκσυγχρονισμού ενός πολιτικού συστήματος που θεμελιώθηκε και εκτράφηκε μεταπολιτευτικά στην χώρα μας είναι αν μη τι άλλο υποκριτικά για να μην πω ότι εξυπηρετούν την σκοπιμότητα της επιβίωσης, τελικά, των βασικών στοιχείων αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος.
Το έργο έχει ξαναπαιχτεί στην χώρα αυτή. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το μυαλό μας πίσω στο 2004 θα ήταν δυνατόν να διακρίνουμε τις ιστορικές αντιστοιχίες. Μήπως δεν ήταν η σκανδανολογία η αντιπολιτευτική κορωνίδα της Νέας Δημοκρατίας? Δεν ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός εκείνος που ομιλούσε πέρι του συστήματος ΠΑΣΟΚ" και αναφερόταν στον Κώστα Σημίτη ως αρχιερέα της διαπλοκής, σαν η διαπλοκή να είναι προνομιακό πεδίο του ΠΑΣΟΚ. Η διαπλοκή με επιχειρηματικά, δημοσιογραφικά και εργοληπτικά συμφέροντα όπως αυτός της Siemens, προνομιακού εργολήπτη δημοσίων έργων είτε μόνη της είτε μέσω συμπράξεων και θυγατρικών της, δεν είναι ζήτημα ενός κόμματος και μάλιστα αυτού που κυβέρνησε την Ελλάδα για σχεδόν μια εικοσαετία στηριζόμενο άλλοτε σε μια "προοδευτική-δημοκρατική πλειοψηφία και άλλοτε σε μια εκσυγρονιστική-κεντρώα πλειοψηφία (την οποία σταδιακά ενσωμάτωσε).Ορθώς λέγεται από πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογράφους ότι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τα επόμενα ονόματα καθώς η αυτονόητη ηθική ενός πολιτικού προσώπου δεν είναι δυνατόν να αστυνομέυεται κάθε στιγμή. Διαφωνώ κάθετα με εκείνους που υποστηρίζουν ότι αν ο κ. Σημίτης ,για παράδειγμα, δεν γνώριζε τις δοσοληψίες του Στρατηγού του δεν ήταν ικανός πολιτικός. Κανείς πολιτικός προιστάμενος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα μεμπτές (ηθικά και ποινικά) συμπεριφορές υφισταμένων του. Μπορεί όμως να έχει ισχυρές ενδείξεις και με βάση αυτές να λαμβάνει τις καλύτερες, δεδομένων των συνθηκών αποφάσεις.
Η διαπλοκή, η διαφθορά και το μαύρο πολιτικό χρήμα είναι ζήτημα όλου του πολιτικού κόσμου όμως θα πρέπει κανεις να αναρρωτηθεί γιατί όλοι εμείς οι πολίτες που γνωρίζουμε ότι υφίσταται ένα τέτοιο νοσηρό φαινόμενο το αντιμετωπίζουμε με απάθεια ,και στην χειρότερη των περιπτώσεων, με κυνισμό.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν πρέπει ωστόσο να είναι τόσο παραπλανητικά γενικόλογες ώστε να μας απομακρύνουν από τον άμεσο στόχο. Όταν φταίνει όλοι, δεν φταίει κανείς είχα γράψει πριν λίγο καιρό. Είναι τώρα η ώρα να ακούσουμε όλα τα ονόματα (η για να μη αυταπατόμαστε, όσα περισσότερα αφήσουν) και να μάθουμε
όλες τις πτυχές της υπόθεσης. Δεν υπάρχει χώρος για υποκριτική έκπληξη ή μακρόσυρτα δημοσιογραφικά κουτσομπολιά σε blog και εφημερίδες. Δεν πρόκειται για την επόμενη μεταγραφή του ΠΑΟ. Πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα τα οποία απέκτησαν δύναμη και επιρροή μέσα από θέσεις τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν για να πλουτίσουν η να διευκολυνθούν οικονομικά.
Δεν καταννοώ γιατί θα πρέπει να πέφτει κάποιος από τα σύννεφα όταν μαθαίνει ότι κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ η της ΝΔ είχε "κοινωνικές σχέσεις" με τον κ. Χριστοφοράκο ή μεσολάβησε για οικονομική ενίσχυση στο κόμμα (!).Είχε υποψίες, σχεδόν τα γνωρίζαμε και τώρα είναι η στιγμή να υπάρξουν αποδείξεις, διώξεις και ΠΟΙΝΕΣ!Η ποινικοποίηση της πολιτικής, όπως δείχνε και το παράδειγμα της Ιταλίας, δεν είναι σαφώς η πλέον αισθήτική επίλογη για την καθαίρεση ενός πολιτικού συστήματος και των αυταπατών που το συνοδέουν. Είναι όμως η ενδεδειγμένη προκειμένου να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου έστω και στο βαθμό που αυτό επιτρέπει αφ'ενός από την Ελληνική Δικαιοσύνη και τις δυνατότητες της και αφ' ετέρου από την ρύθμιση-σκάνδαλο περί Ευθύνης Υπουργών. Όλα στο φως ή όσα θέλουμε στο σκοτάδι?
Το έργο έχει ξαναπαιχτεί στην χώρα αυτή. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το μυαλό μας πίσω στο 2004 θα ήταν δυνατόν να διακρίνουμε τις ιστορικές αντιστοιχίες. Μήπως δεν ήταν η σκανδανολογία η αντιπολιτευτική κορωνίδα της Νέας Δημοκρατίας? Δεν ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός εκείνος που ομιλούσε πέρι του συστήματος ΠΑΣΟΚ" και αναφερόταν στον Κώστα Σημίτη ως αρχιερέα της διαπλοκής, σαν η διαπλοκή να είναι προνομιακό πεδίο του ΠΑΣΟΚ. Η διαπλοκή με επιχειρηματικά, δημοσιογραφικά και εργοληπτικά συμφέροντα όπως αυτός της Siemens, προνομιακού εργολήπτη δημοσίων έργων είτε μόνη της είτε μέσω συμπράξεων και θυγατρικών της, δεν είναι ζήτημα ενός κόμματος και μάλιστα αυτού που κυβέρνησε την Ελλάδα για σχεδόν μια εικοσαετία στηριζόμενο άλλοτε σε μια "προοδευτική-δημοκρατική πλειοψηφία και άλλοτε σε μια εκσυγρονιστική-κεντρώα πλειοψηφία (την οποία σταδιακά ενσωμάτωσε).Ορθώς λέγεται από πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογράφους ότι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τα επόμενα ονόματα καθώς η αυτονόητη ηθική ενός πολιτικού προσώπου δεν είναι δυνατόν να αστυνομέυεται κάθε στιγμή. Διαφωνώ κάθετα με εκείνους που υποστηρίζουν ότι αν ο κ. Σημίτης ,για παράδειγμα, δεν γνώριζε τις δοσοληψίες του Στρατηγού του δεν ήταν ικανός πολιτικός. Κανείς πολιτικός προιστάμενος δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα μεμπτές (ηθικά και ποινικά) συμπεριφορές υφισταμένων του. Μπορεί όμως να έχει ισχυρές ενδείξεις και με βάση αυτές να λαμβάνει τις καλύτερες, δεδομένων των συνθηκών αποφάσεις.
Η διαπλοκή, η διαφθορά και το μαύρο πολιτικό χρήμα είναι ζήτημα όλου του πολιτικού κόσμου όμως θα πρέπει κανεις να αναρρωτηθεί γιατί όλοι εμείς οι πολίτες που γνωρίζουμε ότι υφίσταται ένα τέτοιο νοσηρό φαινόμενο το αντιμετωπίζουμε με απάθεια ,και στην χειρότερη των περιπτώσεων, με κυνισμό.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν πρέπει ωστόσο να είναι τόσο παραπλανητικά γενικόλογες ώστε να μας απομακρύνουν από τον άμεσο στόχο. Όταν φταίνει όλοι, δεν φταίει κανείς είχα γράψει πριν λίγο καιρό. Είναι τώρα η ώρα να ακούσουμε όλα τα ονόματα (η για να μη αυταπατόμαστε, όσα περισσότερα αφήσουν) και να μάθουμε
όλες τις πτυχές της υπόθεσης. Δεν υπάρχει χώρος για υποκριτική έκπληξη ή μακρόσυρτα δημοσιογραφικά κουτσομπολιά σε blog και εφημερίδες. Δεν πρόκειται για την επόμενη μεταγραφή του ΠΑΟ. Πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα τα οποία απέκτησαν δύναμη και επιρροή μέσα από θέσεις τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν για να πλουτίσουν η να διευκολυνθούν οικονομικά.
Δεν καταννοώ γιατί θα πρέπει να πέφτει κάποιος από τα σύννεφα όταν μαθαίνει ότι κάποιο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ η της ΝΔ είχε "κοινωνικές σχέσεις" με τον κ. Χριστοφοράκο ή μεσολάβησε για οικονομική ενίσχυση στο κόμμα (!).Είχε υποψίες, σχεδόν τα γνωρίζαμε και τώρα είναι η στιγμή να υπάρξουν αποδείξεις, διώξεις και ΠΟΙΝΕΣ!Η ποινικοποίηση της πολιτικής, όπως δείχνε και το παράδειγμα της Ιταλίας, δεν είναι σαφώς η πλέον αισθήτική επίλογη για την καθαίρεση ενός πολιτικού συστήματος και των αυταπατών που το συνοδέουν. Είναι όμως η ενδεδειγμένη προκειμένου να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου έστω και στο βαθμό που αυτό επιτρέπει αφ'ενός από την Ελληνική Δικαιοσύνη και τις δυνατότητες της και αφ' ετέρου από την ρύθμιση-σκάνδαλο περί Ευθύνης Υπουργών. Όλα στο φως ή όσα θέλουμε στο σκοτάδι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου