Το βάζο με το γλυκό

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ αλλά εγώ βρίσκομαι πολλάκις στην θέση να πρέπει να παρακολουθήσω έναν
ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας και συνειδητοποιημένο οπαδό της λεγόμενης Λαικής Δεξίάς (του αμφιλεγόμενου ρεύματος το οποίο ενοιολογικά και ιδεολογικά αντιπαρατίθεται στο φιλελελεύθερο ρεύμα, σύμφωνα με όλα τα σύγχρονα εγχειρίδια πολιτικής επιστήμης) να υπερασπίζεται το έργο της κυβέρνησης.
Ομολογώ ότι πρόκεται για μια άκρως κωμική σκηνή κατά την οποία κάποιος που διαθέτει ελάχιστα (και σε μεγάλο βαθμό συζητήσιμα σαφώς) επιχειρήματα προκειμένου να επιχειρηματολογήσει υπέρ της επιτυχίας του κυβερνητικού έργου, δοκιμάζει να το κάνει με περισσό πείσμα και αποφασιστικότητα. Ομολογώ ότι η σιγουριά που διαπνέει το βλέμμα και ομιλία αυτού του ανθρώπου αλλά και η φαινομενική καθαρότητα της συλλογιστικής του πορείας κόντεψαν να με πείσουν μερικές φορές..Φανταστείτε ένα μικρό παιδί που σε όλα τα ρούχα του έχει κομμάτια ζάχαρη, να προσπαθεί να σε πείσει ότι δεν έχει φάει από το γλυκό που ήταν στο ράφι..(όπου παιδί και γλυκό οποιοσδήποτε "κακοπροέραιτος ταραξίας μπορεί να βάλει στο νού του ότι θέλει,οι συνειρμοί είναι αποκλειστικά δικοί σας). Μετά βέβαια κοιτάς το βαζάκι και σιγουρεύεσαι...
Αντί να μιλήσω ακόμη μια φορά με απαξιωτικούς όρους για την σημερινή λούμπεν αντιπροσωπευτική δημοκρατία θα πρέπει να εκφράσω την οργή μου για τον τρόπο που ανδρώθηκαν πολιτικά αυτοί οι άνθρωποι (ο συγκεκριμένος άνθρωπος για τον οποίο μίλησα στην αρχή είναι σημειωτέον άτομο μορφωμένο που είχε την ατυχία να διαμορφώσει τον πολιτικό του ψυχισμό κατά τα πρώτα,ταραγμένα μετεμφυλιακά χρόνια). Μπολιασμένοι με την νοοτροπία της αντιπαλότητας ("εμείς και άλλοι") και τον έκτακτων αλλά αναγκαίων μέτρων προς αντιμετώπιση υπέρμετρων απειλών (κομμουνιστών, αναρχικών και..εσχάτως "Στρατηγών Ανέμων") δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να κτίσουν την ΝεοΕλλάδα όπως εκείνοι την οραματίστικαν..Απλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Κάποιοι θα ισχυριστούν με παράπονο και οργίλη νοσταλγία ότι "ηρθε ο ωλετήρας Αντρέας και μας τα χάλασε".Κάποιοι έχουν ακόμα να πουν πολλά για την προδοσία του Καραμανλή,την μαλθακότητα του Μητσοτάκη και για την δικτατορία των Λούληδων που στοιχειώνουν τις κυβερνητικές θητείες της ΝΔ.Δεν πρέπει επ' ουδενί κανείς να τους προσάψει αγαθότητα (τρυφηλότητα που θα έλεγε μια ψυχή) η εμπάθεια. Πιστέυω απόλυτα ότι το περιβάλλον στο οποίο κάποιος μεγαλώνει και στο οποίο διαμορφώνει κρίστιμα στοιχεία της σκέψης του επιδρά άμεσα και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον πολιτικό του προσανατολισμό. Αισθάνομαι όμως άσχημα για όλους αυτούς τους ανθρώπους γιατί έχασαν την ευκαιρία να συλλάβουν την μεταβολή της τάξης των πολιτικών στην Ελλάδα και την πλήρη απαξίωση των πολιτικών ιδεολογιών από αυτούς τους ανθρώπους. Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι οι μετεμφυχωμένοι μεσόκοποι κομματάρχες της ΕΡΕ που έτρεχαν από συγκέντρωση σε συγκέντωση και ενθάρρυναν τους νέους του κόμματος να γράψουν λάβρους κατά των Λαμπράκηδων και το υποτιθέμενο χάος που επέφεραν στην χώρα. Η θλιβερή πλειοψηφία τους είναι καλοβαλμένα δαμάλια και μπούληδες που έχουν δουλέψει ελάχιστα, ως φοιτητές στριμώχνονταν στα τραπεζάκια της ΔΑΠ και όνειρο τους είναι κάποια μέρα και αυτοί να παίξουν Monopoly με δομημένα ομόλογα σε ένα γραφείο του City. Είναι πραγματικά θλιβερό αυτός ο οπαδός της Λαικής Δεξιάς, που τα βγάζει πέρα με δυσκολία ακόμα και στα 60 του,που μόλις πριν μερικούς μήνες κατόρθωσε να αποκτήσει εξοχική κατοικία για να στεγάσει τα γηρατιά του και εν πάσει περιπτώσει κυριολεκτικά γαμήθηκε μια ολόκληρη ζωή για να φτάσει έως εδώ να πιστεύει ακόμα και σήμερα τους ανθρώπους οι οποίοι στερούν από εκείνον και τα παιδιά του ένα καλύτερο αύριο.
Το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει ,κατόπιν επαναλλημένων συζυτήσεων και παλινωδιών, είναι ότι άνθρωποι σαν εκείνον που έφερα ως παράδειγμα (τον οποίο φυσικά και σέβομαι πάρα πολύ) είναι εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο να αλλάξουν. Είναι εκείνοι που μόλις σηκώσουν το ακούστικό στον άνθρωπο της MRB
θα πουν αμέσως ΝΔ η ΠΑΣΟΚ, όποιος κι αν είναι Πρόεδρος. Είναι ακριβώς εκείνοι χάρη στους οποίους η ΝΔ συνεχίζει να συγκεντρώνει ένα ποσοστό της τάξης του 30 τοις εκατό ενώ σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα θα είχε πέσει, υπό το φως τόσων αποκαλύψεων..η τουλάχιστον θα είχε εξαναγκαστεί να δώσει πειστικές εξηγήσεις. Παρεπιπτόντως η ενημέρωση των συντακτών τύπου παραπέμπει σε τριτοκοσμικά καθεστώτα, αυταρχικού τύπου (Ο Ρουσόπουλος απαντάει επιλεκτικά σε ερωτήσει με το γνωσό σαρδόνιο χαμόγελο και ο Αντώναρος..παραπέμπει σε αυτά που έχει πει ο Ρουσσόπουλος). Το γνωστό κλισέ είναι ότι η νέα γενιά είναι η ελπίδα κάθε έθνους..Αυτό που με προβληματίζει είναι αν η έντονη σαπίλα που εκπέμπει το σύστημα που έχουν φτιάξει στραγκαλίζει εν τη γεννέση της κάθε προσπάθεια αυτή η "ελπίδα" να αλλάξει κάτι.