Η εκδίκηση της πραγματικότητας

Τα περιστατικά μαζικών δολοφονιών σε σχολικές μονάδες, όπως αυτά που έχουν κατ'επανάληψη συγκλονίσει την Αμερική φάνταζε, μέχρι πριν λίγες μέρες, απίθανο να εξελιχθούν δεδομένων των ειδικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας.

Ένα συγκριτικά χαμηλότερο επίπεδο ανισότητας, η "σχετικά ομαλή" ενσωμάτωση μεταναστών και παλλινοστούντων στο εγχώριο εκπαιδευτικό σύστημα και οι παραδοσιακά ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί θεωρούνταν ικανές προυποθέσεις προκειμένου τέτοιες επιθέσεις να θεωρούνται αδιανόητες.

Η επίθεση στο σχολείο μαθητείας του ΟΑΕΔ από έναν παλινοστούντα ομογενή από την Αμπχαζία,χωρίς να έχω καμμία πρόθεση να εστιάσω στην καταγωγή του, καταδεικνύει την σαθρότητα τέτοιων επιχειρημάτων αλλά και την διαφορά μεταξύ της θεωρίας που αναπτύσσεται σε κυβερνητικά σχέδια και προεκλογικά προγράμματα και την πραγματικότητα του χώρου της Παιδείας.

Όση τραγικότητα και να περιβάλλει την ένοπλη επίθεση ενός νέου ανθρώπου εναντίον συνομήλικών του και ακολούθως την αυτοκτονία του,η ανάλυση που αφορά το συγκεκριμένο γεγονός δεν πρέπει να επικεντρωθεί στην προσωπική ιστορία του αυτόχειρα ή τα στοιχεία που θα πουλήσουν περισσότερα στα κανιβαλιστικά δελτία των 8 (κάτι που θεωρώ δεδομένο).Ήδη βλέπω λεζάντες που αναρρωτιούνται ποια είναι η μυστηριώδης γυναίκα που περιγράφει στο σημείωμα που ανέβασε στο myspace...

Είναι σαφές ότι συμφέρει τις δυνάμεις της συστημικής στασιμότητας η συζήτηση να επικεντρωθεί εκεί και όχι στις τεράστιες ανισότητες του εκπαιδευτικού συστήματος, την διαρκή υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και την απαξίωση σχολών τεχνικής εξειδίκευσης όπως αυτή στο Ρέντη, μεσω της εξοργιστικής ανοχή φαινομένων καθημερινής βίας και ανομίας.

Δεν θα επικεντρωθεί, επ'ουδενί, στην αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να λειτουργήσει ενεργητικά ώς προς στην ομαλή κοινωνικοποίηση μαθητών και σπουδαστών αλλά και να αντιμετωπίσει έγκαιρα και με επιστημονικούς τρόπους φαινόμενα απομόνωσης και ψυχολογικής βίας, τις πιο προφανείς πηγές μαζικής βίας.

Το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει στον καθένα από εμάς,Έλληνα ή αλλοδαπού, ανεξάρτητα από τις προσωπικές του επιλογές ή τις βιογραφικές συνιστώσες που μπορεί να υπήρξαν εμπόδια, το δικαίωμα να διεκδικήσει πρόοδο και ευημερία σε αυτήν την χώρα

Η εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες και με όλες τις μορφές της αποτελεί την ανεκτίμητη πρόσβαση στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των ατόμων, και ως τέτοια πρέπει να προστατέυεται και να βελτιώνεται. Όταν η Αρχιτεκτονική μεταφερθεί στου Ζωγράφου και η μοδάτη συζήτηση για το άσυλο καταλήξει κάπου, μπορεί και να αντικρύσουμε την άβολη καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουν εκείνοι που δεν έχουν την πολυτέλεια της ιδιωτικής εκπαίδευσης...

Μέχρι να γίνει αυτό και η παίδεία αυτής της χώρας μεταξύ άλλων, θα αποτελεί μνημείο κομματικής εκμετάλλευσης και πολιτικού αυτισμού.