Η αλλαγή και ο δικομματισμός στις ΗΠΑ

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας που πραγματοποιήθηκε χθες στην Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών καταδεικνύουν με τον πλεόν εμφατικό τρόπο οι διαχωριστικές κομματικές-ιδεολογικές γραμμές (partisanship) συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν την πολιτική ζωή της χώρας.

Μόλις λίγες ημέρες μετά την εκλογή του Προέδρου Obama, ο οποίος τόσο προεκλογικά όσο και (κυρίως) μετεκλογικά έκανε σημαντικά ανοίγματα προς τους Ρεπουμπλικάνους, και εν μέσω μιας οικονομικής κρισης άνευ προηγουμένου οι τελευταίοι επιδεικνύουν προσκόληση στις παραδοσιακές ιδεοληψίες τους επί θεμάτων όπως η μεγάλη κυβέρνηση (big government), οι ομοσπονδιακές δαπάνες και οι περικοπές φόρων.

Είναι αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι οι Δημοκρατικοί αντιπρόσωποι προσχώρησαν άνευ όρων στις αρχές του κοινωνικού κράτους, όπως τουλάχιστον αυτό χρηματοδοτήθηκε και διαρθρώθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη μετά τον πόλεμο.Άλλωστε ακόμα και μέσα στο Δημοκρατικό κόμμα υπάρχουν διαφωνούντες με το πανάκριβο πακέτο στήριξης της αμερικανικής οικονομίας.

Η κρίση της διεθνούς οικονομίας ωστόσο δεν επηρρεάζει, δυστυχώς, μόνο την Wall Street και τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις του πλανήτη. Ο κίνδυνος της υποβάθμισης των πιο ευαίσθητων πτυχών της κοινωνικής ζωής (στέγαση, περίθαλψη, εκπαίδευση) είναι δεδομένος. Και την δεδομένη χρονική στιγμή οι Δημοκρατικοί δημιουργούν, με υπέρογκο είναι αλήθεια κόστος, τις προυποθέσεις για την αντιμετώπιση της ανασφάλειας που μαστίζει εκατομμύρια Αμερικανους και την διατήρηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για αυτούς που πλήττονται πιο πολύ.

O Barack Obama και η λήθη

Ο Paul Krugman είναι (δεν έχω καμμία αμφιβολία περί αυτού) ένα σημείο αναφοράς στην φιλελέυθερη πολιτική σκέψη.Το βιβλίο του "The consience of a liberal" αποτελεί έναν ευανάγνωστο αλλά συγχρόνως καθηλωτικό απολογισμό της οικονομικής και πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ από την ίδρυση τους έως και το παρόν τους. Ένα οικονομικό παρόν ένδειας και ανισοτήτων, που εξηγείται πειστικά με πολιτικά επιχειρήματα (πολιτική παντοδυναμία ρεπουμπλικάνων,διάρρηξη της διακομματικής συναίνεσης για σημαντικές κοινωνικές δαπάνες).

Στο χθεσινό του άρθρο στους New York Times δεν διεκδικεί ανάλογες δάφνες διανοητικής πρωτοπορίας. Αναφέρεται, με την δέουσα αυστηρότητα στην ανάγκη για την διεξαγωγή έρευνας και ελέγχου των πεπραγμένων των κυβερνήσεων Bush την τελευταία οκταετία. Στιγματίζει την μεροληψία την κυβέρνησης υπέρ ημέτερων νεοσυντηρητικών (είτε αυτοί είναι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είτε κατασκευαστικές εταιρείες) αλλά και οι ψευδείς ισχυρισμοί που οδήγησαν στην Αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.

Ψέγει τον νέο Αμερικανό πρόεδρο για την διαφαινόμενη απροθυμία του να προχωρήσει σε τέτοιου είδους έρευνες, προτάσοντας το επιχείρημα , πολύ λογικό, ότι εάν τέτοιου είδους συμπεριφορές μείνουν ατιμώρητες είναι πολύ πιθανόν να επαναληφθούν στο μέλλον.Το "looking forward attitude" του νέου Προέδρου υποβαθμίζεται από την αδυναμία του να ελέγξει και να τιμωρήσει φαινόμενα διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας. Πόσω μάλλον στην αρχή της θητείας του, όταν και απολαμβάνει το maximum της δημοτικότητας που τον έφερε στον Λευκό Οίκο.

Στα απογοητευτικά σημάδια που έχει, δυστυχώς, δείξει ο Οbama προστίθεται ακόμα ένα. Ο Economist κάνει λόγο στο κύριο άρθρο του για ανανέωση (renewal) όμως αυτή πρέπει να θεμελιωθεί στους νόμους και το δίκαιο.Οι οποίοι παραβιάστηκαν κατ'επανάληψη κατά τις προεδρίες του G.W. Bush. Μαζί με την νοημοσύνη μας..